Interview

Marije (22) verloor haar moeder en maakt nu een film over rouw

Marije (22) verloor haar moeder en maakt nu een film over rouw
Terug naar het overzicht Lisa Waterman | 23 februari 2021

Marije was 18 toen haar moeder kwam te overlijden als gevolg van uitgezaaide borstkanker. Na de overweldigende periode van het overlijden en de uitvaart, begon Marije haar rouwproces. Als student aan de Hogeschool voor de Kunsten (HKU) verwerkte ze onbewust thema’s als emotie en verdriet in haar filmprojecten. Hierdoor merkte ze dat er nog een groot taboe heerst rondom het bespreekbaar maken van verlies. We praten er niet graag over. Daarom besloot Marije een korte fictie film over rouw te maken, met haar persoonlijke verhaal in de hoofdrol.

Om de film te financieren, is Marije een crowdfunding opgestart. Wil je haar helpen? Doneren kan hier.

Hey Marije, kun je iets meer over jouw film vertellen?
“De film is gebaseerd op een persoonlijk verhaal, want ik ben zelf 3,5 jaar geleden mijn moeder verloren. Sindsdien heb ik altijd de drang gevoeld om met dat verhaal iets moois te doen. Ik wilde er over schrijven, maar ik kon de juiste woorden nooit vinden. Na haar overlijden kwam mijn leven in een stroomversnelling, want ik startte aan de HKU en verhuisde naar Utrecht. Filmmaken is voor mij een manier om gevoelens te verwerken, zodoende wist ik dat deze film over rouw zou gaan.”

“De film gaat over de gekke regelweek tussen het overlijden en de begrafenis in. Dit is een week waarin je veel emotionele beslissingen moet maken, van het uitzoeken van muziek tot aan foto’s voor de slideshow. Dit doe je allemaal op de automatische piloot. Er is heel veel emotie, maar die laat je niet écht toe. Je praat veel, maar er wordt ook niet écht over de emotie gepraat. Dit vond ik interessant, en daar wilde ik meer aandacht aan geven.”

Speelt het maken van deze film een rol in jouw eigen rouwproces?
“Zeker! Het is heel mooi en heel zwaar tegelijkertijd. Ik ben elke dag bewust bezig met het verlies van mijn moeder. Vooral tijdens het schrijven van het scenario ben ik constant herinneringen aan het ophalen. Er komen heel veel herinneringen terug die ik eigenlijk was vergeten. Zo kan ik me niet goed herinneren hoe mijn vader met alles omging in de week tussen het overlijden en de uitvaart. Laatst had ik het er met mijn tante over en die vertelde me dat het hem een keer teveel werd toen ik er niet bij was. Dat was heel bijzonder voor mij om te horen en kon ik tegelijkertijd gebruiken om mijn script te verbeteren. ”


Marije samen met haar moeder

Wat is de boodschap van de film?
“Na het overlijden van mijn moeder hield iedereen veel rekening met me. Een paar weken later ging het leven voor de buitenwereld weer door en voelde het voor mij alsof er opeens veel minder ruimte was voor mijn verdrietige emoties. Het werd moeilijker om te delen dat ik een rotdag had gehad als er geen directe, recente reden voor was. In onze maatschappij is het niet altijd gebruikelijk om over deze negativiteit te praten, en ik vind dat dat anders moet. Ik wil dat het normaler wordt gezien om toe te geven dat het niet goed gaat, in plaats van doen alsof er niks aan de hand is.”

“Door in de campagne van mijn film verschillende rouw verhalen van andere mensen te delen, hoop ik meer bewustwording rondom het thema te creëren. De crowdfunding is daar ook onderdeel van.”

Hoe kunnen we volgens jou rouw meer bespreekbaar maken?
“We mogen wel wat meer naar elkaars slechte dagen luisteren. Vaak als ik tegen iemand zeg dat het niet zo goed gaat, heb ik snel de neiging om af te sluiten met ‘maar..’ Dat gaat wel weer over. Morgen ben ik er weer bovenop. Ik heb snel het gevoel dat als ik over iets negatiefs vertel, bijvoorbeeld over mijn verdriet na het overlijden van mijn moeder, ik dit moet afzwakken met iets positiefs omdat de ander niet weet hoe die er op moet reageren. Het zou een kleine stap zijn, als je kunt zeggen dat je een kutdag hebt, en dat dat oké is. Ik verwacht écht niet dat mensen met een oplossing komen. Dat hoeft niet, het is al fijn genoeg als er iemand naar je luistert.”

 

“In onze maatschappij is het niet altijd gebruikelijk om over deze negativiteit te praten, en ik vind dat dat anders moet.”

 

Wat wil jij andere jongeren meegeven die hetzelfde hebben meegemaakt?
“Alles mag er zijn. Alles wat je voelt, mag er zijn. Dit is oké. Na het verlies van een dierbare wordt er vaak gepraat over de stappen van een rouwproces. Er zijn vast mensen die er houvast in kunnen vinden, maar persoonlijk vind ik het veel te zwart-wit. Iedereen rouwt op zijn eigen manier. Er is geen één manier waarop jij moet rouwen. Dus laat je niks wijsmaken over wat goed of fout is. ”

Wat is jouw droom met deze film?
“Ik zou het gaaf vinden als ik veel mensen kan bereiken met deze film en met het thema. Dat mensen die ook een dierbare hebben verloren of nu in een rouwproces zitten er iets aan hebben. Dat de film hen helpt te realiseren dat wat ze ook voelen, dat oké is. Tot slot hoop ik dat het helpt om rouw bespreekbaarder te maken. Dat mensen eens vaker nadenken “Goh, laat ik eens aan mijn vader vragen hoe het nou eigenlijk met hem gaat na het overlijden van mama.””

Ga naar de crowdfunding

Bekijk de trailer van Rauw

Door Lisa Waterman

Lisa zet haar communicatie skills in om ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk jongeren en scholen kennis maken met Young Impact.

Gerelateerde artikelen

Heb je vragen?

Neem contact met ons op via: