Erbens verhaal: ”Voor sommigen voelt het als ons tegen hen. Dat is niet zo. Het is iedereen tegen racisme.”

Erben Oosting (18) is een van de tienduizenden jongeren die zich hebben aangesloten bij Young Impact. Lees hieronder zijn persoonlijke verhaal over racisme en hoe jij iets kunt doen om te zorgen voor meer gelijkheid.

//

”En dan nog even dit. Met minder verbazing dan ik had gehoopt heb ik afgelopen week weer de nieuwsberichten uit de VS aangehoord. Het feit dat we hier allemaal al zo gewend aan zijn geraakt, zegt meer dan duizend woorden. Politiegeweld tegen zwarte mensen. Met een knie in een nek iemand koelbloedig van het leven beroven. Meer dan acht minuten lang aangeven dat je geen lucht krijgt. Maar het machtsspel was allang gespeeld.

Het zien van dit soort gebeurtenissen raakt me niet meer op de manier zoals het een mens zou moeten raken. Woede overheerst. Veel van mijn volgers zullen zich hier niet per definitie druk om ‘hoeven’ te maken. Het geweld van de politie wordt namelijk weerlegd met de rellen door de bevolking. Dat het jou niks kan schelen omdat het jou niet raakt, dat is een privilege. Niet hoeven na te denken over je huidskleur omdat het geen belangrijke rol speelt (en dus juist wel). Dat privilege is niet aan mij aan besteed. Ook al woon ik in Nederland.

Een voorbeeld hiervan, is dat wanneer ik vroeger als zwart jongetje (net als mijn andere vriendjes) wel eens kattenkwaad uithaalde, de reactie hierop van mensen vaak met mijn huidskleur te maken had. Denk aan ‘als je je niet kunt gedragen ga je maar terug naar je eigen land’ of ‘het zal die wel weer geweest zijn’. Terwijl je vriendjes er met een preek over de situatie vanaf komen, dat steekt. Want waarom is mijn huidskleur relevant? Dit is ook waar de zogeheten olifantenhuid ontstaat. Je moet al jong beseffen dat zoiets onschuldigs als je huidskleur, absoluut niet onschuldig is.

Tekst gaat verder onder de foto

 

Iets anders wat ik vaak hoor is dat ik er boven moet staan. ‘Stel je gewoon niet zo aan, mijn leven is ook wel eens zwaar’. Maar waar boven precies? Erken of ontken jij mijn situatie dan? En ontken ik dat jouw leven geen ups-and-downs kent? De mensen die dit zeggen zijn vaak niet in staat om het gesprek aan te gaan over racisme. Puur omdat het schuurt. Het gesprek is niet comfortabel. Dan heb ik nieuws voor je, het gaat ook nooit comfortabel worden. Er is vaak geen gesprek mogelijk zonder dat mensen direct in de verdedigingsmodus schieten. Laten we luisteren, om over de ander te leren.

In plaats van luisteren om de ander z’n standpunt te weren. Dan heb je nog de mensen die pretenderen dat je in Nederland niks meer mag. Ze scanderen leuzen als ‘het wordt hier steeds gekker’ en ‘dit land gaat naar de klote’. In mijn optiek stuiten we hier
wederom op de defensieve stand. Mensen voelen het meteen alsof hun identiteit bedreigd wordt, terwijl ze eigenlijk gewoon alleen maar kritisch hoeven te kijken naar hun eigen handelen. Of naar hun bewuste of onbewuste privileges in de samenleving. Voor zover ik weet, mag je enorm veel in Nederland. Maar racisme is buiten alle perken. Voor sommigen voelt het als ons tegen hen. Dat is niet zo. Het is iedereen tegen racisme. Veel mensen dreigen nog wel eens de geschiedenis van Nederland te vergeten. Alsof Nederland heel lief gevraagd heeft aan de landen die ze koloniseerden ‘of ze er een tijdje op mochten passen’. Gebruiken maar niet terugbetalen. Een tolerant land dat zijn rijkdom vergaarde over de rug van tot slaaf gemaakte mensen.

Als laatste wil ik nog een metafoor geven om het complexe probleem misschien iets te verduidelijken. Stel: een vriend van je breekt zijn arm. Zelf heb je nog nooit een bot gebroken. Je zult best snappen dat dit pijn doet en vervelend is. Wat je echter niet kunt, is zijn pijn voelen en ervaren waarin het hem allemaal belemmert. Laten we met z’n allen eens wat vaker naar die arm vragen. De situatie in Nederland en de Verenigde Staten is niet te vergelijken. Maar er is wel degelijk verschil tussen rassen in Nederland. Niet op papier, maar tussen de oren van mensen in de maatschappij. En er is een hele hoop ongemak om erover te praten. Maar het zit dieper dan alleen aan oppervlakte. Het zit in de opvoeding, schoolboeken en zelfs bij de Belastingdienst. Racisme in Nederland bestaat écht. Om dit te kunnen doorbreken moeten mensen eerst bewust worden van hun eigen privileges.

Ik weet niet zo goed wat ik hier verder nog over kwijt wil. Maar ik wilde er in ieder geval iets over kwijt. Verandering begint bij bewustwording. Ook ik ben niet perfect en nam denkpatronen van anderen aan. Omdat het makkelijk is en minder energie kost dan zelf nadenken. Maar dit voedt mij niet, dit voedt ons niet. Wat zou het geweldig zijn als we ooit eens over alles en iedereen grappen kunnen maken. Maar daarvoor is eerst gelijkheid nodig. Tijden veranderen, altijd.”

Erben Oosting

PS. Ook jij kunt iets doen tegen racisme! Wil je in actie komen, maar weet je niet zo goed hoe? In dit artikel van 3FM vind je veel handige tips.