Anna (23) zet met haar documentaire Identistrijd culturele diversiteit op de kaart

Anna (23) heeft een documentaire gemaakt over racial imposter syndrome. Deze term omvat het gevoel dat je bij geen enkele afkomst echt thuishoort. Anna heeft hier vanwege haar bi-culturele achtergrond zelf lang mee geworsteld, maar ontdekte tijdens het maken van haar documentaire dat zij hierin niet alleen is. Dit stukje herkenning heeft niet alleen haarzelf, maar ook anderen enorm geholpen. Anna neemt ons mee in haar persoonlijke reis van documentairemaakster in de dop tot echte impactmaker!

Waar komt het idee voor Identistrijd vandaan?
“Toen ik de documentaire maakte was dat met het doel om mensen met een bi-culturele identiteit, die met dezelfde gevoelens als ik worstelen, herkenning en erkenning te bieden. Ook wilde ik bewustzijn creëren over hoe onze maatschappij hieraan bijdraagt, namelijk door racisme, stereotypes en micro-agressies. Ik wil dat er meer wordt nagedacht over hoe we deze systemen en denkwijzen in stand houden, en hoe we ze kunnen doorbreken. Doormiddel van de documentaire en de bijbehorende artikelen en video’s die ik over dit onderwerp heb gemaakt, hoop ik dat er meer begrip komt voor de struggles die mensen met een migratieachtergrond meemaken.”

“Ik wil dat er meer wordt nagedacht over hoe we deze systemen en denkwijzen in stand houden, en hoe we ze kunnen doorbreken”

Het idee voor je documentaire heeft dus een persoonlijke oorsprong?
“Ja, ik ben zelf opgegroeid met verschillende afkomsten en culturen, wat natuurlijk een enorme verrijking in mijn leven is geweest. Maar het was niet altijd makkelijk om hier een balans in te vinden. In mijn tienerjaren werd ik al vrij snel geconfronteerd met het feit dat ik door mijn multiculturele achtergrond niet echt ergens bij hoorde. Dit zorgde in die jaren voor een soort identiteitscrisis. Jarenlang heb ik hiermee geworsteld, vooral omdat ik me er alleen en onbegrepen in voelde. Ik wist niet waar het vandaan kwam en gunde het gevoel geen plekje in mijn leven. Pas toen ik in 2020 de term racial imposter syndrome tegen kwam, vielen de puzzelstukjes in elkaar. Ik begreep mezelf eindelijk en voelde me herkend en erkend door de term, en de openbaringen die volgden.”

Wat is de belangrijkste boodschap in je documentaire?
“De short-doc Identistrijd laat zien hoe jongeren met een bi-culturele afkomst hun weg naar zelfliefde vinden. Het is vooral een hart onder de riem voor alle personen die hiermee worstelen. Je bent niet alleen en je bent goed zoals je bent. Je hoeft voor niemand te veranderen en je tegenover niemand te verantwoorden.”

Hoe diep is impact maken verankerd in je werk?
“Heel diep verankerd. Je hoorde vroeger heel vaak de quote ‘ik wil een stem zijn voor mensen die geen stem hebben’. Dat heb ik vroeger, toen ik ook nog onwetend was, ook vaak gezegd. Nu realiseer ik me dat iedereen al een stem heeft, en dat ik niemand hoef te redden. Het is vooral belangrijk dat we ruimte creëren om naar elkaar te luisteren en van elkaar te leren. Wat ik daarom bewust doe is heel erg vanuit mijn eigen kracht spreken. Ik heb bijvoorbeeld gemerkt met racial imposter syndrome dat zo veel mensen zich er in kunnen vinden, en dat je daar mensen mee kunt helpen. Impact maak je al door het creëren van ruimte waar mensen hun verhaal kunnen delen, zodat mensen zich in elkaar kunnen herkennen. Zo kun je samen iets moois maken.”

“Ik heb gemerkt met racial imposter syndrome dat zo veel mensen zich er in kunnen vinden, en dat je daar mensen mee kunt helpen”

Gebruik je jouw eigen stem zodat anderen zich gehoord voelen?
“Ja. Je kunt nooit iets voor een ander bepalen. Het enige wat je kunt doen is vanuit jezelf spreken en een ander zich veilig laten voelen. Als jij je kwetsbaar opstelt dan doet een ander dat ook sneller. Ik deel bijvoorbeeld ook veel dingen op Instagram over therapie en mentale gezondheid. Eerst is dat best eng, want gaan mensen me veroordelen? Uiteindelijk merk je daardoor juist dat anderen het gevoel krijgen dat ze ergens niet alleen in staan. Kortom, kwetsbaarheid kan anderen moed geven. Dat is precies wat ik ook graag met mijn werk wil blijven doen.”

Heb je nog tips voor andere toekomstige impact makers?
“Vergelijk jezelf niet met een ander. Blijf echt trouw aan wat jij voelt en wat voor jou belangrijk is. Als je vanuit authentieke intenties handelt, dan gaan anderen dat herkennen. Denk niet dat je raar bent of dat je te veel of te weinig doet. Doe wat je kunt vanuit je hart, dan gaan de mensen die daar ook klaar voor zijn jou vanzelf volgen.”

“Mensen gaven aan dat dit besproken moet worden op basisscholen en middelbare scholen”

Wat zijn je ambities voor de toekomst als het gaat om culturele diversiteit op de kaart zetten?
“Ik heb voor de documentaire een psycholoog geïnterviewd die een cursus heeft opgezet voor antiracistisch opvoeden. Ik ben vervolgens door haar uitgenodigd om te spreken bij een cursusavond over dit onderwerp. Dat was ontzettend leuk om te doen, want iedereen had oprechte interesse. Mensen gaven ook aan dat dit besproken moet worden op basisscholen en middelbare scholen. Ik denk dat validatie heel belangrijk is voor kinderen met een multiculturele achtergrond, dat het oké is om je op een bepaalde manier te voelen en dat het niet raar is om hulp te vragen. Het is voor mij persoonlijk heel interessant om hier in de toekomst iets mee te doen, omdat ik zelf het bewustzijn en de validatie heb gemist toen ik opgroeide.”

Zelf bijdragen aan een open gesprek over culturele diversiteit? Meer informatie over het racial imposter syndrome vind je in dit achtergrondartikel van VICE. De hele documentaire van Anna Salhany bekijk je hier.