Jarne is derdejaars student Audiovisueel aan de Hogeschool van de Kunst in Utrecht. Tijdens zijn studie ontdekte hij dat hij het interessant vind om in zijn films maatschappelijke thema’s te belichten en taboes te doorbreken, waardoor mensen het gesprek met elkaar aan gaan. De emotionele dagboeken die hij van zijn oma kreeg inspireerden hem tot het regisseren van de film ‘Lieve Piet’, een verhaal over rouw, familie en liefde, waarin eenzaamheid centraal staat. Kun je ons iets meer vertellen over hoe de film tot stand is gekomen? ‘Lieve Piet’, omschrijft het verhaal van mijn oma. Toen mijn opa overleed, is mijn oma haar verdriet en haar rouwproces gaan verwerken in dagboeken. Dit heeft ze ruim twintig jaar volgehouden, tot ze zelf overleed. Ze schreef over allemaal kleine dingen. Wanneer ze ruzie had met de buurvrouw of wanneer ze boodschappen ging doen, maar ook haar proces na het overlijden van mijn opa en de eenzaamheid die ze toen heeft gevoeld. Ik heb geprobeerd om haar eerste gedeelte van het rouwproces in een korte fictiefilm te vatten, zodat we hier open het gesprek over kunnen aangaan.
“De film móést er komen, niet alleen voor oma, maar ook voor jou als lezer van dit interview.”
Eenzaamheid is een onderwerp dat bij veel mensen speelt, maar eigenlijk wordt er nog té weinig over gepraat. Ik bracht de juiste mensen samen om een film te maken die dit juist wél deed. De hele cast, crew en samenwerkingspartners geloofden in deze boodschap. Toen ik mijn familie het script liet lezen, stonden de tranen in hun ogen. De film móést er komen, niet alleen voor oma, maar ook voor jou als lezer van dit interview.
Kun je ons een tipje van de sluier geven over de achterliggende boodschap van de film? In de film komt het hoofdpersonage uiteindelijk op een punt waar haar kinderen merken dat ze in de financiële problemen zit. Ze merken dat ze alleen is en dat het grote huis dit gevoel wellicht versterkt. Volgens haar kinderen is het tijd om uit huis te gaan. In eerste instantie vindt ze dit moeilijk, omdat het huis zoveel mooie herinneringen aan Piet met zich meedraagt. Uiteindelijk zal ze zich realiseren dat de herinnering niet voortleven in de spulletjes en de ruimte, maar in haar als persoon. Ook al is hij er niet meer, hij zal toch altijd bij haar en de kinderen zijn. Op die manier is ze dus nooit écht alleen of eenzaam, Piet is altijd bij haar, waar zij ook gaat of staat.
Het laat zien hoe belangrijk je omgeving en liefde van familie en vrienden kan zijn wanneer iemand eenzaamheid ervaart. Soms mogen dingen ook gewoon even rot zijn. Het is oké om verdrietig te zijn of om te rouwen. Maar het is goed om je dan te realiseren dat de herinnering altijd bij je zal blijven, zolang je deze voort laat leven door er met anderen over te spreken. Maar ook over het lege gat, de eenzaamheid die het gemis achterlaat. Op die manier blijft de kracht van de liefde bestaan en leeft de persoon die gemist wordt voort. Daar kun jij dan opnieuw je kracht uit putten.
“Soms mogen dingen ook gewoon even rot zijn. Maar het is goed om je dan te realiseren dat de herinnering altijd bij je zal blijven, zolang je deze voort laat leven door er met anderen over te spreken.”
Welke impact heeft de film gemaakt? Tijdens de première heb ik de film voor het eerst laten zien aan een publiek dat verder van je af staat, dat het verhaal van oma niet kent. Dat is enorm spannend, maar de reacties waren overweldigend. Een oudere man kwam naar mij toe om mij te bedanken. Hij herkende zich in het hoofdpersonage en bedankte me dat ik dat zo goed in beeld had kunnen brengen. Hij vond het moeilijk om hierover te spreken, maar zag het belang daarvan na de film in. De mensen die zijn gevoel eerst niet konden plaatsen, kregen door de film een kijkje in zijn ervaringen. Maar ook jongeren die na het kijken van de film het realisatiemoment hebben dat zij wellicht iets vaker bij hun oma langs moeten gaan.
Iedereen heeft er natuurlijk zijn of haar eigen herkenningspunten in, maar dat ze stilvallen laat voor mij goed de impact zien die de film voor hen heeft gemaakt. Daar ben ik als maker het meest trots op.
“Glimlach eens naar een vreemde. Of knoop eens een gesprekje aan met iemand die alleen aan een lunchtafel zit.”
Wat kunnen jongeren doen wanneer zij het gevoel krijgen dat iemand in hun omgeving eenzaam is? Ik denk dat het belangrijk is om je te realiseren dat het heel klein kan beginnen. Eenzaamheid is een lastig onderwerp, omdat je niet altijd aan iemand kan zien of diegene eenzaam is. Ook ik weet er eigenlijk nog steeds niet genoeg van af. Je kunt een groep met mensen om je heen hebben of over de vloer krijgen, maar je alsnog eenzaam voelen. Dat zie je in de film ook bij Ria. Ze krijgt regelmatig bezoek van haar kinderen, maar sluit zich op dat soort momenten toch af. Glimlach bijvoorbeeld eens naar een vreemde. Of knoop eens een gesprekje aan met iemand die alleen aan een lunchtafel zit of stil is wanneer jullie met een groep aan de tafel zitten. Wat is nu twee minuten van je tijd? Ik denk dat als iemand dat bij mijn oma had gedaan, dat het voor haar veel makkelijker was geweest om uit haar eenzame bubbel te stappen.
Maar geef iemand tegelijkertijd de ruimte. Als iemand door een moeilijke periode gaat, is het niet altijd fijn wanneer je er een gesprek over aan moet gaan. Een klein berichtje, een Whatsappje om te zeggen ‘ik denk aan je, ik hou van je en ik ben er voor je’, is soms genoeg. Maar dan weet diegene in ieder geval dat jij hen ziet en ze er niet alleen voor staan.
Welke plannen heb je voor de toekomst? Volgend jaar ga ik aan de slag met mijn afstudeerfilm, een film over eenzaamheid en onzekerheid onder jongeren. Het gaat over dat je je niet op je plek voelt. Het vertelt het verhaal dat je heel lang bezig kan zijn geweest om iets te bereiken en het gevoel hebt dat je heel gelukkig zou moeten zijn nu je je doel hebt behaald, maar toch nog steeds het gevoel hebt dat je niet jezelf kan zijn. Dit jaar ben ik bezig met de korte film Dwang, een korte film over verslaving binnen de LGBTQ+ community en hoe snel recreatief gebruik van verdovende middelen over kan lopen in een verslaving. Ook met deze producties hoop ik een gesprek aan te wakkeren en een taboe te kunnen doorbreken. Ondertussen ben ik natuurlijk druk bezig met het vertonen van ‘Lieve Piet’ en sta ik altijd open voor andere, toffe kansen en samenwerkingen. Ben jij nieuwsgierig geworden naar de ontroerende film over Ria?
Volg dan @lievepiet_defilm op Instagram voor alle data, tickets en info!
